เรื่องราวของแม่

เรียงความเรื่องแม่
แม่ คำสั้นๆที่มีความลึกซึ้งจนทำให้คนบางคนต้องหลั่งน้ำตาเมื่อได้ยินคำๆนี้ แม่คำที่คนบางคนไม่เคยเห็นว่ามันสำคัญ คำว่า “แม่” ตามพจนานุกรมนั้นมีความหมายว่า “หญิงผู้ให้กําเนิดหรือเลี้ยงดูลูก” เป็นความหมายที่มีความยาวเพียงประโยคเดียวในพจนานุกรม แต่เมื่อถามถึงความหมายกับบุคคลผู้เป็นลูกแล้วนั้น คำว่าแม่อาจบรรยายได้หลายหน้ากระดาษ แม่บุคคลผู้ให้ชีวิตที่ประเสริฐสุดแกลูกทุกๆคน แม่คนที่ไม่เคยเหนื่อยท้อต่อการทำงานหนักหากการทำงานหนักนั้นจะได้มาซึ่งสิ่งที่ช่วยเลี้ยงดูให้ลูกของตนเติบใหญ่โดยไม่เกี่ยงว่างานนั้นจะเป็นสิ่งใดก็ตาม เพียงแค่ตอนตั้งท้องแม่ก็เหนื่อย และลำบากกว่าคนปรกติตั้งไม่รู้กี่เท่า ขณะตั้งท้องที่ลูกทำให้แม่ต้องอาจารย์และเวียนหัว ต้องหาอาหารดีๆ มีคุณค่าทายเพียงต้องการให้ลูกของตนที่เกิดมานั้นสมบูรณ์ ไม่ว่าแม่จะต้องทรมานสักเท่าไหร่ที่จะต้องอาเจียนออกมาจนไม่อยากที่จะทานอะไรอีกเลย แต่เมื่ออาเจียนแล้วแม่ก็จำเป็นที่จะต้องทานเข้าไป ฝืนกลืนเข้าไปเพื่อให้ลูกได้รับสารอาหารที่ครบถ้วน แม่ต้องทำสิ่งเหล่านี้เป็นเวลานานหลายเดือน ต้องยอมไม่ได้ใส่เสื้อผ้าสวยๆแบบที่ตนอยากใส่ เพราะท้องที่มีลูกอยู่ เพราะท้องที่โตขึ้นทุกๆวัน จนในที่สุดก็ครบกำหนดคลอด หลายคนคงเคยได้ยินได้ฟังประโยคๆหนึ่งผ่านหู ประโยคที่ว่า “วันเกิดของลูกคล้ายวันตายของแม่” ใครจะรู้ว่าวันนั้นจะเป็นวันที่แม่ดีใจที่สุด แม้ว่าจะเป็นวันที่ผู้หญิงคนหนึ่งเจ็บจนแทบจะขาดใจ แม่หลายคนที่สิ้นใจตายไปเพียงเพื่อให้ลูกที่ตนเฝ้าทนอมมา 9 เดือน ได้เกิดมามีชีวิต เพียงแค่นี้ก็เห็นชัดเจนแล้วถึงความรักของแม่ที่ต่อลูกของตน
แม่ของข้าพเจ้านั้น ชื่อ นุภา ที่มีความหมายถึง ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ สำหรับข้าพเจ้าแล้ว ชื่อๆนี้ของแม่ข้าพเจ้าช่างเหมาะสมกับท่านเหลือเกิน ข้าพเจ้ามีน้องหนึ่งคนตั้งแต่ข้าพเจ้าจำความได้ในสมัยเด็ก ข้าพเจ้าไม่เคยมีวันไหนเลยที่ไม่ทะเลาะ และเตะต่อยกับน้องของข้าพเจ้า อาจเป็นเพราะน้องของข้าพเจ้าเป็นผู้ชายที่มีวัยไร่เรี่ยกับข้าพเจ้า และทุกๆครั้งที่ทะเลาะกัน ข้าพเจ้าจะมักเป็นฝ่ายผิดอยู่เสมอๆ และแม่ของข้าพเจ้าก็มักจะบอกกับข้าพเจ้า อย่างเดียวกันทุกๆครั้งว่า ลูกเป็นพี่นะ ลูกต้องยอมน้องเพราะน้องยังเด็ก ซึ่งตัวข้าพเจ้าไม่เคยรู้สึกเลยซักครั้งว่าทำไมข้าพเจ้าถึงต้องยอม จนบ่ายวันหนึ่งข้าพเจ้าทะเลาะกับน้องแรงมาก ถึงขนาดชกต่อยกันอย่างรุนแรง ทั้งพ่อ และแม่ของข้าพเจ้า เข้ามาปกป้องน้อง ข้าพเจ้าในตอนนั้นรู้สึกน้อยใจมากที่มันเป็นอย่างนั้น ข้าพเจ้าจึงเดินหนีออกไปและกลับมาอีกที่ในตอนเย็นวันเดียวกัน ข้าพเจ้าเดินกลับขึ้นไปบนห้องนอน โดยหวังว่าจะไม่เจอหน้าใครทั้งนั้น แต่ในระหว่างที่ข้าพเจ้าเดินผ่านชั้นสอง ก่อนที่จะขึ้นไปยังชั้นสามซึ่งเป็นส่วนห้องนอนของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งร้องไห้ ในใจของข้าพเจ้าตอนนั้นไม่สามารถที่จะทนเดินผ่านขึ้นไปโดยไม่สนใจได้ ข้าพเจ้าจึงเปิดประตูห้องเข้าไป ข้าพเจ้าได้เห็นสิ่งที่ข้าพเจ้ารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่สะเทือนใจที่สุดในชีวิตของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเห็นผู้หญิงคนหนึ่งนั่งร้องไห้น้ำตาไหลออกมาจนเหมือนจะไม่มีวันหยุด และผู้หญิงคนนั้นคือแม่ของข้าพเจ้า พอข้าพเจ้าเห็นภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าข้าพเจ้าอดกลั้นน้ำตาของข้าพเจ้าต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ข้าพเจ้าเดินเข้าไปหาแม่ของข้าพเจ้า และนั่งลงข้างๆท่าน ข้าพเจ้าถามแม่ของข้าพเจ้าว่า “แม่ครับแม่เป็นอะไรไป ทำไมแม่ถึงมานั่งร้องไห้อยู่แบบนี้” แม่ของข้าพเจ้ายังคงสะอึกสะอื้นไม่พูดสิ่งใด ข้าพเจ้าจึงพูดต่อไปว่า “แม่ครับแม่บอกผมเถอะ อย่านั่งร้องไห้อยู่แบบนี้เลย ผมเป็นห่วงแม่นะครับ” หลังจากนั้นแม่ก็ยังคงเงียบอยู่ ก่อนที่ท่านจะพูดออกมา ว่า “แม่เสียใจลูกกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ ไม่มีลูกแค่สองคน และแม่ก็รักลูกทั้งสองคนมาก แม่ไม่เข้าใจว่าทำไม่ลูกที่แม่รักทั้งสองคนถึงต้องทะเลาะกันอย่างเอาเป็นเอาตายขนาดนั้น แม่รักลูกมากนะ” หลังจากที่ข้าพเจ้าได้ยินสิ่งที่แม่ข้าพเจ้าพูดออกมานั้น ภาพต่างๆก็เริ่มวิ่งอยู่ในหัวของข้าพเจ้าภาพที่ ข้าพเจ้าอาเจียนเมื่อตอนยังเด็ก แล้วแม่ของข้าพเจ้าเอามือมารับอาเจียนของข้าพเจ้า ภาพที่แม่ของข้าพเจ้าวิ่งมากอดข้าพเจ้าหลังจากที่ข้าพเจ้าลื่นตกบันได ภาพที่แม่ของข้าพเจ้านอนกอดข้าพเจ้าเวลาข้าพเจ้าฝันร้าย และอีกเยอะแยะมากมาย ซึ่งทุกภาพเป็นภาพที่แม่ของข้าพเจ้าคอยดูแลข้าพเจ้าด้วยความรักตลอดมา มันทำให้ในจิตใจของข้าพเจ้ารู้สึกเหมือนถูกบีบอัด ว่าสิ่งที่ข้าพเจ้าทำลงไปวันนี้มันทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่รักและเอ็นดูเราอย่างไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน กำลังเสียใจกับการกระทำที่โง่เขลาของเรา ข้าพเจ้าจึงค่อยๆก้มลงกราบแม่ของข้าพเจ้าที่ก่อนที่จะบอกท่านว่า “แม่ครับผมขอโทษ ผมรักแม่ครับ” หลังจากวันนั้นมาข้าพเจ้าก็ยังคงทะเลาะกับน้องอยู่เสมอๆ แต่ทุกครั้งข้าพเจ้ายอมเป็นฝ่ายถอยแม้ข้าพเจ้าจะเป็นพี่ชายก็ตาม เพราะข้าพเจ้าไม่ต้องการให้แม่ของข้าพเจ้า ต้องเสียใจอีกแล้ว ทุกวันนี้แม่ของข้าพเจ้ามีปัญหาเกี่ยวกับกระดูกสะโพก มันทำให้ท่านไปไหนได้ค่อนข้างลำบาก แต่ท่านก็ยังคงต้องขับรถและทำงาน เพื่อหาเงินมาให้ข้าพเจ้าได้ร่ำเรียน ซึ่งทุกครั้งเมื่อข้าพเจ้ากลับบ้านไปข้าพเจ้าก็จะช่วยแม่ของข้าพเจ้าขับรถ หาเวลาพาท่านออกไปไหนมาไหนตามประสาวันหยุด ข้าพเจ้าให้แม่ของข้าพเจ้าเกาะแขนข้าพเจ้าเดินกันไปเหมือนวัยรุ่นคู่หนึ่ง แม่ของข้าพเจ้าดูมีความสุขมากซึ่งมันแสดงผ่านออกจากท่าทางของท่านอย่างชัดเจน และข้าพเจ้าเองก็มีความสุขมากด้วยเหมือนกันที่ข้าพเจ้าเห็นแม่ของข้าพเจ้าเป็นเช่นนั้น
ข้าพเจ้าตั้งใจว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในภายหน้าข้าพเจ้าจะไม่มีวันปล่อยให้แม่ของข้าพเจ้าลำบาก เหมือนที่แม่ของข้าพเจ้าไม่เคยปล่อยให้ข้าพเจ้าลำบากเช่นกัน ข้าพเจ้าอยากให้ทุกๆคนเห็นความสำคัญของผู้หญิงคนที่รักเราอย่าไม่ต้องการสิ่งใดตอบแทน และท่านจะรักเราตราบจนท่านสิ้นใจ ทุกวันนี้หากใครยังมีโอกาสที่จะได้ทดแทนดูแลท่าน ข้าพเจ้าอยากให้ไขว่ว้าโอกาสนี้อย่าได้เสียดายเวลาที่จะอยู่กับท่านเลย เพราะบุญคุณของท่านนั้นมันมากมายเสียใจไม่อาจชดใช้ได้หมดเพียงชาติเดียว และความรักที่มีต่อคุณนั้นไม่มีใครที่จะให้ได้แบบนี้อีกแล้ว เพราะฉะนั้นขอให้ทุกๆคนรักแม่ให้มากๆนะครับ วันแม่เป็นวันเกิดของราชินี แต่ไม่ได้เป็นวันเดียวที่คุณจะรักแม่ได้ครับ