วันที่ 12 กรกฎาคม 2552 (วันสุดท้ายของการเดินทาง)
วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ
เช้าวันสุดท้ายนี้เราเดินทางออกจากที่พักมายังวัดแห่งแรกนี้ เป็นวัดที่มีคนเยอะที่สุดในบรรดาวัดทั้งหมดที่ได้ไปมาในทริปนี้ วัดแห่งนี้มีทางเข้าถึง 4 ทาง โดยมีเจดีย์เป็นส่วนกลาง ด้านหน้าเป็นวิหารหลัก ส่วนทิศทั้ง 3 ที่เหลือนั้นมีพระพุทธรูป 3 องค์ ประจำอยู่คือ พระศรีศาสดา พระพุทธชินสีห์ และพระองค์ดำ เพื่อที่ไม่ว่าจะเข้ามาทางไหนก็สามารถสักการะได้ โดยมีระเบียงคดเชื่อมต่อกัน ทำให้คนเดินได้อย่างสะดวก วัดแห่งนี้กลายเป็นวัดที่เป็นส่วนหนึ่งของการท่องเที่ยว ทำให้มีร้านขายของที่ระลึกมากมาย โดยถัดจากวัดนี้ไปนั้นคือวัดนางพญา
วัดราชบูรณะ
วัดนี้อยู่ต่อมาจากวัดวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ แต่ดูมีความโบราณเก่าแก่กว่ามาก วัดแห่งนี้เต็มไปด้วยเรื่องของความเชื่อสังเกตได้จากกิจกรรมต่างๆ เช่น การถวามพวงมาลัย และการลอดใต้ท้องเรือ หรือจะเป็นฆ้องขนาดใหญ่ที่รูปแล้วเกิดเสียง ต้นโพธิ์ที่ต้องลอดถึง 9 ครั้ง สิ่งเหล่านี้แสดงถึงความเชื่อต่างๆ หลังจากที่ได้ชมวัดนี้เสร็จ จึงได้แยกย้ายกันไปทานข้าว เนื่องจากอากาศที่ร้อนมากจนแทบจะละลาย ข้าพเจ้ากับเพื่อนๆจึงหนีไปตากแอร์อยู่ที่ห้างใกล้ๆละแวกนั้น ก่อนจะกลับมารวมตัวกันเดินทางกลับกรุงเทพ และสิ้นสุดทริปในครั้งนี้
สรุป
การเดินทางครั้งนี้ทำให้ข้าพเจ้าได้เปิดหูเปิดตา เห็นความสำคัญของธรรมชาติและความเป็นไทย ที่ข้าพเจ้าและนักออกแบบรุ่นใหม่ได้ลืม หรือมองข้ามไป ทั้งๆที่สิ่งเหล่านี้มีความสำคัญอย่างมากกับข้าพเจ้า ซึ่งเป็นคนไทย หากเราเคารพธรรมชาติแล้ว อยู่อย่างพอเพียง สถาปัตยกรรมที่เกิดขึ้นจากการคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ จะกลายเป็นสถาปัตยกรรมที่ยั่งยืน เราอยู่ใต้กฎของธรรมชาติ และ เราอยู่บนผืนแผ่นดินที่มีวัฒนธรรมความเป็นมาที่ยาวนาน ดังนั้นเหตุใดเราจึงมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองของเทคโนโลยี ถูกต้องหรือที่ปล่อยให้มันเป็นไปอย่างนี้?...
วันพุธที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2552
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น